
Os Parquistas de Carril. Sementado e coidados
Parquistas de Carril é unha organización de produtores constituída o 13 de novembro de 1989. A súa principal función baséase na xestión, defensa e coordinación dos intereses comúns dos seus asociados, aínda que tamén realiza outras funcións como a representación dos seus socios ou a mediación entre os organismos públicos e onde proceda, segundo os seus estatutos.
Os parques de acuicultura están delimitados por varas de madeira e balizas metálicas. O cultivo neles realízase de xeito totalmente artesanal e sostible, cultivando tres especies de ameixa (babosa, fina e xapónica) e berberecho nun substrato areoso. Dos 1.283 parques, unha alta porcentaxe dos mesmos non superan os 500 m2 de superficie.
Os parques de Carril son parques artificiais, construídos e rexenerados cada ano con áridos, exentos de metais pesados.
Os berberechos son o 100% de captación natural. Con todo, cando estas fixacións superan os 2.000 individuos por metro cadrado con talla igual ou superior aos 10 milímetros, resulta necesario facer desdobres para alcanzar unha maior velocidade de crecemento e obter espazos para sementar ameixas de entre 9 e 11 milímetros e, así, tratar de manter un equilibrio produtivo rendible.
Calidade da “Ameixa de Carril”
A calidade da “Ameixa de Carril” débese a que se seleccionan e adquiren as mellores sementes para logo realizar o engorde nos parques de cultivo. A confluencia do río Ulla coa auga do mar propicia un ecosistema moi rico en nutrientes, único no mundo, que alimenta aos bivalvos. O cultivo da “Ameixa de Carril” é recoñecido en todo o mundo debido ao seu exquisito sabor.
Estas ameixas requiren certos requisitos para a súa semente, entre os que se atopa un bo coidado dos fondos. Para poder recoller ben estes bivalvos e que poidan desenvolverse correctamente, hai que eliminar as algas de todo o terreo. Tamén se necesita controlar a todos os depredadores naturais que ten este molusco.
Os devanditos depredadores naturais xogan un papel decisivo na supervivencia dos xuvenís e, finalmente, na produción. Por iso, utilízanse artes de pesca e nasas (reguladas polo Decreto 15/2011 do 28 de xaneiro, polo que se regulan as artes, aparellos, útiles, equipamentos e técnicas permitidos para a extracción profesional dos recursos mariños vivos en augas de competencia da Comunidade Autónoma de Galicia) para combatelos nas épocas máis vulnerables.
Mantemento constante
Nos parques de cultivo de Carril, ocasionalmente e dependendo da intensidade das ondadas, temporais e demais condicións atmosféricas, prodúcense desprazamentos de area. Por iso, créase a necesidade de repoñela ou acondicionala de novo case todos os anos, co fin de manter os parques en valor, pois son parques artificiais que implican un mantemento constante.
Para cumprimentar a produción, os Parquistas de Carril acondicionan o substrato (area) mediante a incorporación de áridos, así como con limpezas tanto de algas como lodos e depredadores. Estas tarefas realízaas cada produtor na súa parcela obtendo, deste xeito, captacións do medio natural de berberecho e ameixas autóctonas, na proporción aproximada do 30% cumprimentando a produción con semente procedente de sementeiros (hatchery).
Ademais, para aumentar a osixenación do substrato e que as ameixas poidan conseguir o osíxeno para respirar máis facilmente, emprégase unha técnica de arado de fondo. É así como se sementan os exemplares xuvenís, alternándoos en distintas profundidades para que teñan unha boa corrente de auga.
Por outra banda, unha acción que ten moita relevancia nos coidados do cultivo é o control da contaminación e a concienciación ambiental. Desde Parquistas de Carril realizáronse distintas iniciativas neste sentido, co fin de previr calquera tipo de prexuízo nos parques de cultivo que poida poñer en perigo a súa produción.